Vierdaagse werkweek laat op zich wachten
woensdag 8 januari 2020
Vier dagen werken in plaats van vijf. Mét behoud van salaris. Steeds meer bedrijven en werknemers hebben er oren naar. Toch blijkt de realiteit nog ver weg.
Onderzoek van hr-specialist ADP toont dat de helft van de Europese werknemers het liefst vier in plaats van vijf dagen zou willen werken. Bedrijven, altijd op zoek naar tevreden personeel, experimenteren daarom volop met aangepaste werktijden. Zo werd het Nieuw-Zeelandse bedrijf Perpetual Guardian al eind 2018 wereldnieuws toen de CEO besloot over te stappen op een proef met een verkorte werkweek. Het personeel bleek niet alleen meer tevreden, maar presteerde ook nog eens beter.
Ook multinationals gaan langzaam overstag. Zo kregen 2300 werknemers van Microsoft Japan in de maand augustus een driedaags weekend. Het kantoor ging al op vrijdag dicht. Het resultaat? De productiviteit van het personeel steeg in deze periode met bijna 40 procent.
Ratrace
Hoe zit dat in Nederland? Volgens Piet Fortuin, voorzitter van vakbond CNV, zal de vierdaagse werkweek ook hier langzaamaan de nieuwe norm worden. „We zijn als maatschappij in een ratrace terechtgekomen waar we uit moeten. Maar dat gaat niet in twee of drie jaar lukken. Het is een proces van jaren waar we in stapjes naartoe moeten werken”, stelt Fortuin.
Toch zijn er wel al voorbeelden te vinden. Zo maakte een installateur uit Venlo eind vorig jaar bekend haar medewerkers voortaan nog maar vier dagen te laten werken. Het bedrijf wilde zo meer sollicitaties teweeg brengen—met succes.
Angst
Het idee van de vierdaagse werkweek wordt echter niet overal met gejuich ontvangen. Nederlandse werkgevers zijn over het algemeen bang voor productiviteitsverlies en reageren daarom terughoudend. Ton Wilthagen, hoogleraar arbeidsmarkt bij Tilburg University, waarschuwt daarnaast voor een tegengesteld effect: “De huidige werkdruk is met name zo groot, omdat er zoveel parttime werkenden zijn. Werken we allemaal minder, dan neemt die druk juist toe.”
Lees het volledige artikel bij De Limburger.