Berichten

Personeel vinden is door de krapte op de arbeidsmarkt moeilijk, dus doen werkgevers er alles aan om in ieder geval de eigen werknemers binnenboord te houden — bijvoorbeeld via afspraken over het niet werven of in dienst nemen van elkaars personeel. Zulke afspraken zijn echter hartstikke illegaal, waarschuwt de Autoriteit Consument en Markt (ACM).

De arbeidsmarkt wordt alsmaar krapper en krapper. Per 100 werklozen staan er momenteel 105 vacatures open — een stijging van 12 vacatures ten opzichte van de 93 vacatures per 100 werklozen in het derde kwartaal van 2021. Dit houdt in dat werkzoekenden relatief veel vacatures om uit te kiezen hebben, maar werkgevers het met relatief weinig sollicitanten op hun vacatures moeten doen.

Liefst 90 procent van de werkgevers heeft onlangs aangegeven te kampen met een personeelstekort. Het overgrote deel vreest bovendien dat de piek van de tekorten nog lang niet bereikt is. Werkgevers voelen zich dan ook geroepen om ervoor te zorgen dat huidige werknemers binnenboord blijven en het personeelstekort binnen hun organisatie niet nóg verder oploopt — zeker met de kennis dat vrijwel iedere werknemer het afgelopen jaar gemiddeld drie keer door een recruiter is benaderd voor een functie elders.

Verboden
De ACM constateert dat sommige werkgevers en werkgeversorganisaties met name in sectoren met gekwalificeerd personeel (bijvoorbeeld de energie- en technieksector) onderlinge afspraken maken om deze recruitment bij elkaar af te stoppen. Zo mogen de desbetreffende partijen niet elkaars werknemers werven en/of in dienst nemen. Deze afspraken zijn echter illegaal, meldt de ACM, omdat er mededingingsregels gelden en werknemers de vrijheid hebben om te werken bij wie zij willen.

Ondermijning
De ACM waarschuwt bovendien dat zulke afspraken ook nadelig uitpakken voor werknemers. Ze zouden een goede werking van de arbeidsmarkt verstoren en zowel tot lagere lonen als minder goede arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden leiden. Onderlinge afspraken ondermijnen volgens de ACM de natuurlijke werking van een krapte op de arbeidsmarkt, dat normaliter leidt tot een verbetering van de arbeidsomstandigheden.