Berichten

Een stratenmaker is door zijn Limburgse werkgever ten onrechte ontslagen nadat hij na een val naar de huisarts ging en daarna niet op werk kwam opdagen. De werkgever vond het werkweigering, maar de rechtbank Limburg oordeelt anders.

De 34-jarige man trad begin vorig jaar bij het Limburgse bedrijf in dienst als opperman-stratenmaker. In oktober ontving hij een officiële waarschuwing wegens te laat komen. In maart kwam de man opnieuw te laat op zijn werk opdagen. Een woordenwisseling en een handgemeen met een collega volgde. De man kwam ten val, maar bleef wel tot het einde van de werkdag aan het werk.

De pijnklachten van de val bleven de volgende ochtend aanhouden, dus meldde de stratenmaker dat hij naar de huisarts wilde. Het bedrijf ging akkoord, maar later op de dag werd de man plotseling ontslagen. De man was na zijn bezoek aan de huisarts niet op zijn werk verschenen. Dat, gepaard met de keren in het verleden dat hij te laat was komen opdagen, werd door de werkgever gezien als werkweigering.

Onvoldoende grond
De stratenmaker stapte hierop naar de rechter. Hij eiste niet zijn baan terug, maar wel een reeks aan vergoedingen. De kantonrechter in Roermond heeft de man nu in zijn gelijk gesteld. De rechter oordeelt dat de werkgever de aankondiging van het huisartsbezoek had moeten beschouwen als ziekmelding, ook omdat de werkgever op de hoogte was van het incident waarbij de man ten val kwam. De stratenmaker had die avond bovendien naar zijn leidinggevende geappt dat hij bij de spoedeisende hulp zat.

De eerdere keren dat de stratenmaker te laat op zijn werk verscheen, was volgens de rechter onvoldoende om de man op staande voet te ontslaan. Het bedrijf moet de ex-werknemer nu 5.800,- euro aan loondoorbetaling gedurende de opzegtermijn betalen, alsmede een ontslagvergoeding van ruim 1.200,- euro, 900,- euro aan juridische kosten, een billijke vergoeding wegens onterecht ontslag van 6.100,- euro én vakantietegoeden ter waarde van 2.600,- euro, waarmee het totaalbedrag uitkomt op ruim 16.000,- euro.